یا حسین

بر دل غمزدگان مرحم غم نام حسین است

لانه  مرغ  دل دلشده ام بام حسین  است

به  کجا  رو  بکنم روی  به  درگاه  که  آرم

عاشقم مامن و ماوای دلم دام حسین است

می و میخانه چه حاجت قدح و باده چه سود

زانکه پیمانه باقی قدح و جام حسین است

کربلا  آمدنم  هم  همه  از  لطفش  بود

کربلایی شدنم از کرم عام حسین است

 

بالای سر علی

پیش جسمت کمرم از غم تو تا مانده

                     از صدای تو فقط ناله بابا مانده

                               فکر اینم که چسان جسم تو تا خیمه برم

                                                         قلب بشکسته من پیش تنت جامانده

داغ جوان

وسط معرکه با دیدن تو پیر شدم

         از جراحات تنت زارو زمین گیر شدم

                        تا صدای تو شنیدم نفسم بند آمد

                                   اکبرم بعد تو از زندگی ام سیر شدم

هیچ ندارم

در سینه به جز مهر شما هیچ ندارم

بر لب به جز از ذکرودعا هیچ ندارم

دستم تهی و نیست کلافی به بساطم

در دل به جز از مهر شما هیچ ندارم

بیمار غم و عشق شمایم که به جز اشک

بر زخم دل خویش دوا هیچ ندارم

ره توشه من آه و غم و اشک دوچشم است

کن مرحمتی که به خدا هیچ ندارم

عمری است که در بزم غمت گوشه نشینم

جز آرزوی کرب و بلا هیچ ندارم

یا زهرا

 همدم روز و شب من آه  بود

           مونس شبهای تارم ماه بود

                               آمدم بابا ببین زود آمدم

                                            عمر من چون عمر گل کوتاه بود

ره توشه

آمدم تا از غمت لبریز گردم یا حسین

سوختم از آتش عشقت زسرتاپا حسین

آمدم تا این کویر تشنه  دل را کنم

با خروش زمزم چشمم دو صددریا حسین

آمدم در کربلا تا گوهر جان را کنم

در کنارمرقد شش گوشه ات پیدا حسین

آمدم که قطره ای گردم زدریای غمت

تا شوم مشمول لطف مادرت زهرا حسین

با سرشک دیده ام یاری دهم دلدار را

جان ناقابل نمایم در رهت اهدا حسین

هرکجا نام تو بردم سینه ام آتش گرفت

یک حسینیه به سینه کرده ام بر پا حسین

آمدم در قتلگاهت ای شهید تشنه لب

می کشیدم از دل غمدیده نجوا وا حسین

خیمه هایت گوئیا درپیش چشمم سوختند

آتشش هرگز نگردد در دلم اطفا حسین

با لب خشکیده بر امت دعا کردی ولی

پاسخت دادند با شمشیر ودشنه یا حسین

نایب الزیاره

 

 

 

ای اهل وفا به یادتان خواهم بود

هنگام دعا به یادتان خواهم بود

حالا که مسافر دیار عشقم

در کرب و بلا به یادتان خواهم بود

در کربلا به یاد همه شما عاشقان و ارادتمندان اهل بیت هستم

یا علی

دل گویه ها

رنگ می بازد دراین حول و حواشی

گویا پس از چندی رفاقت- هرچه باشی

آنان که عمری مدح تو پیش تو کردند

گشنتد بدگویان تو وقتی نباشی

رسم وفا این نیست ای آدم حسابی

گفتم که تخم فتنه را جایی نپاشی

فرجام این هیزم کشی عصیان است عصیان

ای سوخته کام نخورده جرعه آشی

افتاده در مرداب غیبت فکر خامت

قدری تامل کن مکن دیگر تلاشی

دل گویه بود این چند خطی که نوشتم

همت کن و مگذار تا اینگونه باشی 

رفتیم اما هیچ نشنیدید مارا

حتی زمانی هم نفهمیدید مارا