وفات حضرت ام البنین ع

بانوی شهر مدینه مادر سقا منم
فاطمه ام البین و همسر مولا منم
غمگسار مرتضی در روزهای بی کسی
یاور تنهایی حیدر پس از زهرا منم
سینه ام گردیده شرحه شرحه از داغ فراق
آنکه با آهش کند آتشفشان بر پا منم
عمر من در ماتم و اندوه طی شد روز و شب
داغدار ماتم مظلوم عاشورا منم
هر صباح و هر مسا در ماتمش ناله زدم
آنکه کرده دیده از این داغ چون دریا منم
در مدینه دور من یک باغ یاس و لاله بود
بی پسر گردیدم و بی یاور و تنها منم
روزها نوحه گر قبر خیالی می شوم
آنکه دارد دم به دم بر روی لب نجوا منم
یاد آقایم حسین و یاد عباسم به خیر
مادر سقای لب تشنه لب دریا منم
با خبر گشتم که دستانش زپیکر شد جدا
آنکه جان بر لب شده زین ماتم عظمی منم
ماه من شق القمر شد با عمود آهنین
او ز زین شد سرنگون و زین مصیبت تا منم
دست داد اما به میدان دست با دشمن نداد
رو سپیدم روسپید محضر زهرا س منم
داغ او تا صبح محشر در دل من تازه است
بانوی شهر مدینه مادر سقا منم
م.رجبی
دوم فروردین ..نجف اشرف...ایوان نجف

مرثیه حضرت رقیه س

شب ظلمانی ما را سحری در راه است

عمه از حال و هوای دل من آگاه است

به امیدی که بیایی ز سفر منتظرم

تا بخواهی غم هجران رخت جانکاه است

قصه دختر دردانه تو در ویران

مثل یوسف کنعان درون چاه است

خواستم ناله برارم نفسم بند آمد

شبیه فاطمه قوت شب و روزم آه است

تا بیایی به برم از سر نی خورشیدم

روشنی بخش شب تار رقیه ماه است

همه جا بر سر نی بودی و من همسفرت

دل من تنگ و تو بالا وقدم کوتاه است

لرزش دست من و روی کبودم همگی

اثر ضربه دستان گه و بی گاه  است

زجر با نیت قربت کتکم زد و نگفت

این سه ساله است و یا دخترک یک شاه است

خواستم بوسه بگیرم زلبت خون آمد

قصه لعل لب و حنجر تو جانکاه است

سر پرخون تو را در بغلم می گیرم

در کنار سر تو مویه کنان می میرم

منتهای آرزو

ای یار زدیده گشته غایب برگرد

ای هجر تو اعظم مصائب برگرد

امشب زخدا فقط تورا میخواهم

ای آرزوی شب رغائب برگرد

لیله الرغایب

امشب که هر حاجتی روا می گردد

             هر اهل دلی گرم دعا می گردد

                               مرغ دل من پریده از سینه ام و

                                                  گرد حرم خون خدا میگردد

اسرار مستی

جز خدا از سر ما با دلبران آگاه نیست

گر تو با دل آمدی تا کوی ایشان راه نیست

مدعی را گو بگوید هرچه می خواهد ولی

با خبر باشد جواب ما به جز یک آه نیست

با خبر باشد  که گر آهی بر آرم از جگر

دودمانش پیش آهم قدر مشتی کاه نیست

ما به اشک چشم وآه سینه می نازیم و بس

مقصد ما سیم و زر یا مکنت و یا جاه نیست

ما گدائیم و گدایی در رگ و شریان ماست

فخر ما جز سائلی درگه آن شاه نیست

خاکسار کوی ارباب وفا ثار اللهیم

هر که  نازد برخودش او عبد این درگاه نیست

گر گدایی را به شرط عشق آوردی به جا

دست تو از دامن ارباب ما کوتاه نیست

عالم و آدم بداند این مرام و مشی ماست

قصد ما تنها رضای حضرت خیر النساست

 

نایب الزیاره

 

 

 

ای اهل وفا به یادتان خواهم بود

هنگام دعا به یادتان خواهم بود

حالا که مسافر دیار عشقم

در کرب و بلا به یادتان خواهم بود

در کربلا به یاد همه شما عاشقان و ارادتمندان اهل بیت هستم

یا علی

دل گویه ها

رنگ می بازد دراین حول و حواشی

گویا پس از چندی رفاقت- هرچه باشی

آنان که عمری مدح تو پیش تو کردند

گشنتد بدگویان تو وقتی نباشی

رسم وفا این نیست ای آدم حسابی

گفتم که تخم فتنه را جایی نپاشی

فرجام این هیزم کشی عصیان است عصیان

ای سوخته کام نخورده جرعه آشی

افتاده در مرداب غیبت فکر خامت

قدری تامل کن مکن دیگر تلاشی

دل گویه بود این چند خطی که نوشتم

همت کن و مگذار تا اینگونه باشی 

رفتیم اما هیچ نشنیدید مارا

حتی زمانی هم نفهمیدید مارا

یاد باد آن روزگاران یاد باد....

به یاد مهدی و سعید رجبی که در شعله های عشق جاودانه شدند

فقط خدا....... غیر تو ...هیچ

یوسفی دیدم درون چاه بود

که خدا از حال او آگاه بود

پای در گل بود وغمهایش فزون

تا که شاید آید از آنجا برون

طعنه می زد هر دمی بر بخت خویش

طی نمودی لحظه های سخت خویش

نیست دلوی تا که آویزد بدان

نه توانی در تنش بهر فغان

لحظه لحظه گشت نومید از حیات

بسته دید از هر طرف راه نجات

دست بر دامان هر سنگی کشید

لیکن از آن سنگها خیری ندید

زد نهیبی بر خودش این سعی چیست

تا خدا باشد کلوخ وسنگ کیست

دست دل را برد بالا تا سما

درد دل میکرد آن شب با خدا

کی خدا جز توزمن آگاه کیست

جز تو از آلام من آگاه نیست

می کشم آه و پشیمانم از آن

بسته بودم دل به دست دیگران

بارالها یاریم کن یار نیست

بی کسم جز تو مرا غمخوار نیست

گفت از عمق وجودش راز خویش

نادم از آن کرده آغاز خویش

تا دلش با یاد او دمساز شد

دربهای رحمت حق باز شد

ناله اش هریک دو صد فریاد شد

از قیود دنیوی آزاد شد

زیر لب می گفت حل شد مشکلم

پیش از آن گشته مداوا این دلم

نیست جرمی بدتر از این نیست خیر

که ببندد بنده ای دل را به غیر

 

 

به یاد شهید سعید رجبی

آتش زدی بر جان من دیشب دوباره

با یادتو افشاندم از چشمم  ستاره

انگار دیشب بود از داغت شکستم

با چشم خود جسم تورا کردم نظاره

تو ساکت ومن یک جهان فریاد ای وای

خون  لبت  زد بر  دلم  ناگه  شراره

جان برادر رفتی و در هم شکستم

با یاد تو  آتش  به  دل دارم هماره

 

نوحه وفات حضرت معصومه س

آئینه روی کوثرم من

            دلبند موسی ابن جعفرم من

                               از غم در نوایم     خواهررضایم      واویلا

                                                       واویلا واویلا

از هجر یارم دلشوره دارم  

               از حال وروزش خبر ندارم

                           می ترسم که تنها             گردد صید اعدا   واویلا

                                                  واویلا واویلا

گرسوزداززهر پاتاسرتو

             نشد جسارت بر خواهر تو

                                می سوزم همه شب      با غمهای زینب     واویلا

                                            واویلا واویلا

برای شنیدن سبک برای من ایمیل یا پیغام (محرمانه) بفرستید

التماس دعا

                 

واحد وفات حضرت معصومه(س)

 

 

سبکبا صدای آقای معماریان از دوستان ذاکر شهر مقدس قم

ظهور کمالات خیر النسایم

     شرافت گرفته قم از خاک پایم

             مهین دخت موسی واخت الرضایم

                                   حریمم پناه وامان فقیران            کجایی رضا جان

ملیک سماءو پناه زمینم

         جگرگوشه رهبر هفتمینم

                      ز هجر رضایم حزین و غمینم

                                من و محنت وغم من ودرد هجران  کجایی رضا جان

غم زینبی را به کامم چشیدم

              هزاران مرارت به جانم خریدم

                         ولیکن  چوزینب به چشمم ندیدم

                                        سر نیزه ها راس قاری قرآن  کجایی رضا جان

اگرچه زند شعله آهم به دوران

             اگرچه خمیدم ز هجرت رضا جان

                           ولیکن نبینم یقین در خراسان

                                       تن بی سرت زیر پای ستوران   کجایی رضا جان

 

پندیات

آخر این تن به دل خاک نهان خواهد شد

                             باغ عیش وطربت همچو خزان خواهد شد

سرو قدت چوبساید سر خود بر افلاک

                               عاقبت از  پس  ایام کمان  خواهد شد

به جمال وبه عذارت مشو غره ای دوست

                              که عاقبت خاک قدوم دگران خواهد شد

در پی مکنت اگر کوش زبی راه کنی

                              با خبر باش تو را آفت  جان خواهد شد

تن بی جان شه ونعش گدا هردو به خاک

                             ...................................................؟

آنچه باقیست زما کرده نیک وبد ماست

                                 آگهم  نزد  خداوند  عیان خواهد شد

۱۳۸۶فروردین

به یاد شهیدان سعید و مهدی رجبی

 

سر به دار عشقم و فرزانه ام               مرغ عشقم. اشک آب ودانه ام

 عزم  کوی    یار کردم  در شباب           جان چه قابل در ره جانانه ام

یک نفس در سینه بی یادش نبود             نام او ذکر لب مستانه ام

 داغدارم   داغ های    دلبرم                      لرزه اندازد دل ویرانه ام

رهرو ام من رهرو راه حسین                 شمع بزم عشق را پروانه ام

جز  ولای  او ندارم  توشه ای                 اهل عالم بر حسین دیوانه ام

بر لبم صدق و به دل مهر همه                 من که با کبر و ریا بیگانه ام

یک نفر کو  تا که همراهم شود               جز تو مهدی یاور یکدانه ام

دوستان اگه حرف اول  مصراع اول هر بیت و کنار هم بگذارید اسم شهید سعید رجبی کامل می شه

سروده شده بهمن ۱۳۸۴

                                 

در آستانه دومین سالگرد شهادت مهدی و سعید عزیز

 

رفتی و بعد تو من زار وزمین گیر شدم

                                    بعدت ای جان برادر ز جهان سیر شدم

گر براری سری از خاک وتماشام کنی

                                  خود تو تصدیق کنی کز غم تو پیر شدم

ألحَمدُلِلَّهِ الَّذي جَعَلَ کَمالَ دیِنِهِ وَ تَمامَ نِعمَتِهِ بِوِلایَةِ أمیرِالمُؤمِنینَ وَالأئِمَّةِ المَعصُومینَ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ نَبِیّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسلیماً وَ لَعنَةُ اللَّهِ عَلَی أعدائِهِم أجمَعینَ.

 

                           علی ولی خداست پیش از آنکه خدا                                                                

                 به حرف کن همه کائنات را آراست

عید غدیر مبارک

مدینه گفتن ومکه شنیدن

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن
              حریم کبریا دارد صفایی       عجب شوری عجب حال وهوایی

                 وفا کرده خدابربی وفایی      به سر دارم های پر کشیدن

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن

             ندارم  ارمغان  جزاشک وآهی    ندارم توشه جز جرم وگناهی

             ببخشا خرمن من را به کاهی  خوشا اینجا به وصل تو رسیدن

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن

            دل من زائر کویی رفیع است     سفرکرده به وادییی بدیع است

                خودم اینجا ولی قلبم بقیع است سزد آنجا گریبان رادریدن   

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن

                 امان از غربت وسوز مدینه    وزاهل آتش افروز مدینه

             زغوغاهای دیروز مدینه       به بیت مرتضی آتش کشیدن

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن

           به همره شاخه ای از یاس بردم    به سوز وناله واحساس بردم

            برای  مادر  عباس(ع)   بردم        روا باشد فغان از دل کشیدن

مدينه گفتن ومکه شنيدن     شنيدن کي بودمانند ديدن

شعبان ۱۳۸۲

دل شکسته

 

در راسته بندگی وعشق وولایت

                            جانا دل بی درد خریدار ندارد

                                                بشکسته چوگردید مشو رنجه از آنجا

                                                                         کاین یکه متاعی است که سمسار ندارد

اهل سحر نجات یافته گانند

اسرار  سحر  نزد دل  آگاه  است          نارفته  ره  آگاه  کجا  از راه  است

جانا دوجهان را تواگر می خواهی         برخیز. سحر مخزن سر اله است

سروده شده در سحر ۲۱ رمضان

ضیافت

 

 

مه از نیمه گذشت و کوله بارم       چنان چون پیش از این خالیست خالی

              برای روسیاهی چون من زار          مقرر کن خداوندا مجالی

                              کریمانه به من بنما نگاهی      شنو فریاد من مولی الموالی

                                           به درگاهت پناه آورده ام من      نرفته کس از اینجا دست خالی