قاصدک قلب من امشب می پره   از توی سینه   از توی سینه

گاهی میره سمت خراسان و میره گاهی مدینه    گاهی مدینه

خبر از این عشق آتشین داره

شاهد این چشمای گوهرباره

شب شب میلاد ولی نعمت دنیاست

اونی که بضعه نبی شبیه زهراست

سلطان ارض طوسه و قبله دلهاست

رضا رضا جان ای گل زهرا

سرشک شادی میچکه از دیده ها    به روی گونه   به روی گونه

تا می رسه به گوش جانها صدای    نقاره خونه   نقاره خونه

می طپه قلبم به شوق کوی او

می پره مرغ دلم به سوی او

گل وجود من با مهر اوسرشته

برات شده به دل که اسمم و نوشته

زائر اون حریمی که خود بهشته

رضارضا جان...

کاسه صبر من مجنون شده لبریز    برا وصالش   برا وصالش

هرکسی مهمون حریمش شده امشب    خوشا بحالش    خوشا بحالش

تو حریمش لبریز دعا می شم

انگاری از علمی جدا می شم

عرض سلامم و میدم به دستای باد

مرغ دلم رو میکنم زسینه آزاد

گره زدم دلم رو به پنجره فولاد

رضارضا جان...